Amanda Boer neemt na 40 jaar afscheid van ‘t Swanenburghshofje: ‘Het is nu tijd voor andere dingen’
Nieuws
1.224
keer gelezen
Amanda Boer (64) heeft na ruim veertig jaar ‘t Swanenburghshofje in Gouda vaarwel gezegd. “Het werk heeft z’n tijd gehad, het is tijd voor andere dingen.”
Door Martijn Kuiler
GOUDA • Amanda Boer kijkt met genoegen terug op haar afscheidsbijeenkomst. “Het was geweldig”, klinkt de Moordrechtse enthousiast. Op verzoek van haar werd de bijeenkomst in de Oostpoort kerk afgelopen donderdag aangekleed met een minisymposium rond het thema ‘afstand en nabijheid in hulpverlening’.
Amanda: “Elise Mannah presenteerde het geheel en verzorgde de muzikale omlijsting, samen met Henk Doest. Wethouder Anna van Popering was er namens de gemeente. Naast diverse cadeaus ontving ik een beeldje van stichting Christelijke Hulpverlening. Hoewel ik een idee had van wat er ongeveer zou gaan gebeuren, was het toch een grote verrassing in bijzijn van vele bekenden en familie.”
Laagdrempelige hulp
Het Swanenburghshofje aan de Groeneweg 42 biedt al ruim vier decennia - met steun van twee Goudse kerken en de gemeente Gouda - laagdrempelige psychosociale en maatschappelijke hulp aan mensen die in hun leven zijn vastgelopen door bijvoorbeeld relatieproblemen, een onveilig thuis, een scheiding, dakloosheid of psychische problemen.
Het pittoreske hofje telt tien eenpersoonshuisjes voor tijdelijke huisvesting met begeleiding. Amanda legt uit: “Ze zijn bedoeld voor mensen die kortstondige begeleiding nodig hebben en daarnaast ook op zoek zijn naar woonruimte. Gedurende hun verblijf in het hofje - maximaal een jaar - worden ze elk bijgestaan door twee vrijwilligers.
Geen onderscheid
Samen met hen stellen ze een hulpplan op en werken ze eraan om weer verder te kunnen in het leven, in hun eigen woning. Er wordt daarbij geen onderscheid gemaakt op basis van geloof of afkomst, hoewel alle vrijwilligers wel kerkelijk betrokken zijn. Maar er ligt geen Bijbel op tafel en het principe van ‘Als je maar bidt, komt het goed’ wordt evenmin toegepast.”
Amanda begon ruim veertig jaar terug als vrijwilliger bij ‘t Swanenburghshofje. “Aanleiding was een krantenartikel erover. Het voelde als een teken van God, alsof Hij zei: ‘Dit is echt iets voor jou’. Hij heeft mij geroepen!”, blikt ze terug. “Ik heb er altijd met plezier en voldoening gewerkt. Sinds 2005 was ik er betaald coördinator voor twaalf uur per week.”
Als moeder van vijf kinderen en drie schoonkinderen, verheugt ze zich er nu op om samen met haar man te gaan genieten van hun inmiddels tien kleinkinderen.
Complexiteit toegenomen
Hoewel ze het werk en haar collega’s zal missen, heeft ze ook uitgekeken naar dit moment. “De complexiteit van de problemen waarmee mensen tegenwoordig bij ons aankloppen is aanzienlijk toegenomen. Dat brengt de nodige uitdagingen met zich mee. Vaak niet makkelijk.”
“Neem bijvoorbeeld een scheiding; vandaag de dag eindigt het vaak in ruzie over alles, zelfs over wie de hond mag houden. Ook qua administratie is er het nodige veranderd met computervaardigheden. Ik kan al het nog wel bijbenen, maar steeds komt er meer bij. Eigenlijk stop ik dus op m’n hoogtepunt.”