Luid toeterend met pensioen
gouda • Mieke de Wit zwaaide deze week haar collega’s uit in een oldtimer. Ze is vanaf het ontstaan van de Savelberg, een wooncentrum voor ouderen in Gouda Noord, bij de organisatie werkzaam en is sinds deze week met pensioen. “Ik heb altijd grappend gezegd: als ik een grote prijs win, zwaai ik jullie allemaal uit in een roze Cadillac. Dan rijd ik al toeterend door de stad."
Het is wel even wennen na 50 jaar klaarstaan voor de bewoners van de Savelberg. “Ik zeg nu steeds: even in mijn agenda kijken hoor, maar dat is niet meer nodig. Gelukkig vervelen ik en mijn man ons niet snel en ben ik druk met mijn kleinkinderen. Ik kan er heel gelukkig van worden dat mijn wekker 's ochtends niet meer gaat.”
Gevoel van veiligheid
Mieke begon bij de Savelberg toen ze 17 jaar was. Ze woonde er intern met nonnen en andere jonge verpleegsters. “Ik was een jong meisje, dus dat gaf wel een gevoel van veiligheid. Het waren een stel jonge meiden bij elkaar. We hebben een hoop lol gehad en gekkigheid meegemaakt.”
Ze heeft in die jaren grote veranderingen gezien binnen de instelling en binnen de zorg in het algemeen. “Vroeger had je meer tijd om gewoon even een praatje te maken of mee te gaan naar de dokter. Nu ligt de werkdruk veel hoger en dat was weleens lastig,” zegt Mieke. “Ik zorgde dat ik wat extra’s voor de bewoners deed door goed naar ze te luisteren en veel grapjes te maken.”
Nooit saai
De instelling onderging grote veranderingen, maar met één constante: Mieke zette al die jaren haar wekker uit, stapte uit bed en trok naar de Savelberg. "Natuurlijk heb ik weleens gedacht om iets anders te gaan doen, maar het werk was nooit saai. Het kon zwaar zijn maar ik heb nooit gedacht: wat een akelig werk.”
In je systeem
Nu is voor Mieke de tijd aangebroken dat haar wekker niet meer verplicht gaat. "Het is een rare gewaarwording, na 50 jaar zit dat natuurlijk helemaal in je systeem.” Maar de bewoners en haar oude team helemaal loslaten, dat doet ze niet: "Ik ga wel af en toe contact houden, ik wil toch ook wel weten hoe het met de bewoners en mijn oud-collega's gaat.”