Familie De Heer koestert warme herinneringen aan wereldreis
AlgemeenSTOLWIJK • Los komen van de dagelijkse sleur en vooral wat van de wereld zien. Dat zette Robert en Corine de Heer ertoe om hun huis in Stolwijk te verkopen en hun werk in de pauzestand te zetten.
“We hadden al langer plannen om met onze kinderen Teun (8) en Pijke (3) een wereldreis te maken”, vertellen de twee in hun tijdelijke onderkomen op recreatiepark De Kooi in Stolwijk. “Natuurlijk, je kunt ook een verre reis maken tijdens je vakantie, maar wij wilden net iets meer. Corona zette onze ambities nog in de ijskast, maar daarna hebben we de knoop doorgehakt. In januari zijn we als gezin vertrokken naar Oeganda.”
Child Care
Dat was geen toeval. Oeganda is ook het land waar Child Care Africa (CCA), de stichting waar Robert nauw bij betrokken is, actief is. Vanuit hun ‘uitvalsbasis’ Jinja, nabij de hoofdstad Kampala, namen ze een kijkje in het Kaabong-district, in het arme noorden van Oeganda. Een warm, droog en vrij onrustige regio vanwege vee-roof en stammenconflicten.
“De reis er naartoe was al een avontuur op zich”, blikken Robert en Corine terug. “Eenmaal ter plaatse ging een nieuwe wereld voor ons open. Zo’n 25 jaar geleden hadden de bewoners nog vrijwel geen contact met de buitenwereld. De enige bron van inkomsten is het vee dat ze houden. Er groeit amper iets: geen fruit en vrijwel geen groente. Mensen zijn er arm en eten zeer eenzijdig.”
Ze werden rondgeleid door de medeoprichter en directeur van de stichting, Dorian Cosijnse. Een jonge en gedreven Nederlandse, die zich met ziel en zaligheid inzet(te) voor de kinderen in het gebied. Robert: “We hebben met haar scholen en lokale partners bezocht, maar vooral veel verhalen aangehoord van de mensen daar. Zij zijn dankbaar dat je naar ze luistert. Ze begrijpen ook niet dat je vanuit het rijke westen naar hun afgelegen regio komt.”
Aanraken
Corine: “Ze hebben over het algemeen ook een laag zelfbeeld. Ze vinden zichzelf waardeloos, maar wij moeten ze overtuigen dat ze waardevol zijn. Bijzonder was ook dat veel van de bewoners daar nog nooit een wit kind hadden gezien. En dus moesten Teun en Pijke nog wel eens lijdzaam ondergaan dat wildvreemden hen wilden aanraken en aan hun haar zitten.”
De jongens waren sowieso heel flexibel, aldus de trotse ouders: “Ze hebben indrukken opgedaan die ze hun leven niet meer zullen vergeten. Hele mooie, maar ook nare, zoals de aanblik van leeftijdsgenootjes die zwaar en gevaarlijk werk verrichten in goudmijnen.”
Zuid-Afrika
Na al deze ervaringen ging het gezin een nieuw avontuur tegemoet in Zuid-Afrika. Daar stond een meer toeristische trip van drie weken op het programma. “We hebben er een rondreis gemaakt van Kaapstad naar Johannesburg, met een uitstapje naar Lesotho”, vertellen Robert en Corine. “Bijzonder dat je je daar met Nederlands verstaanbaar kunt maken en jammer dat het verschil tussen wit en zwart nog steeds als een scheidslijn door het land loopt.”
En vervolgens stapte het gezin op het vliegtuig naar Australië, waar de broer van Corine met zijn gezin woont. “Ook daar hebben we zoveel indrukken opgedaan, ongekend. Zo hebben we onder andere door de outback gereisd; niet te bevatten hoe groot dat land is.”
Naar huis
Maar daar stokte ook de wereldreis en lonkte Nederland weer. “Dat had een aantal oorzaken”, somt Robert op. “Ten eerste het bericht dat Dorian Cosijnse, de jonge directeur van CCA die ons had rondgeleid door het noorden van Oeganda, was omgekomen bij een auto-ongeval. Dat nieuws raakte ons enorm. Daarbij had Corine helaas gezondheidsproblemen en was de schwung er gewoon een beetje uit. Niet onlogisch, want we waren in vier maanden tijd maar liefst 37 keer (!) verkast. Reizen is topsport, zei iemand onderweg en dat bleek.”
Corine: “Voor aanvang hadden we de afspraak gemaakt, dat we zouden reizen zolang het leuk was. Mocht dat niet meer het geval zijn, dan zouden we terug naar huis gaan. We hadden er maximaal een jaar voor uitgetrokken, maar het was goed zo.”
Aansluiting
En dus genieten ze nu nog na op de camping, maar kijken ze ook alweer vooruit: “We gaan ons dagelijks leven weer oppakken, waarbij de jongens alweer naar school zijn geweest. Dankzij het onderwijs onderweg, waar hun school -de Oranje Nassauschool- ons prima in heeft begeleid, konden ze eigenlijk gelijk weer aansluiting vinden. We kijken met z’n allen terug op een mooi avontuur. Vervolgbestemmingen als Canada en Patagonië hadden we met potlood ingevuld , maar wie weet komt het er nog eens van.”
Stichting Child Care Africa (CCA) werd in 2019 in Nederland opgericht om kwetsbare kinderen in Afrika een beter toekomstperspectief te bieden. De stichting richt zich op onderwijs, de zorg voor kinderen met een handicap, het bespreekbaar maken van kinderrechten en veilige opvang. Het werkt daarbij samen met lokale partners.