Magda en Monique halen energie uit Cosy Place
'Mens, dit is toch heel gewoon?'
gouda • We zijn in de Zeugstraat, bij Café Cosy Place. Als je om je heen kijkt is het alsof de tijd hier stil is blijven staan. Ik leun op het wollen kleed over de ronde tafel. De koffie is bruin en geurig. Ik kom hier ogen tekort.
Schilderijtjes van weleer, mooie juxboxen, een bar met van alles er op en er aan. En vooral een spontane nostalgische gezelligheid die niet kunstmatig gecreëerd is, maar er gewoon is omdat deze er van oudsher al was.
'Dit is toch heel gewoon?'
Dit café gaat terug, voor zover we weten, tot 1870. Dat is wat er in de geschiedschrijving is te vinden. Maar wellicht was het lang daarvoor ook al een café. Wie dat weet mag het zeggen. Magda Tonkes en haar dochter Monique Edwards kijken me aan alsof ze zeggen willen: 'Mens doe normaal, dit is toch heel gewoon?' Monique vertelt dat Jan en haar grootvader Klaas van Dam in elektrische apparaten en wasmachines handelden in de Keizerstraat. En oom Piet Tonkes stond al vroeg in Cosy Place. "Ik kom uit een middenstandersfamilie, kan je wel stellen", zegt Monique. "De lagere school was voor mij de Casimir hier aan de Groeneweg, daar heeft mijn vader ook gezeten en nu mijn zoon Toby. Het was voor mij een prima tijd met de kinderen uit de buurt. Hierop volgde de Willem de Zwijger Mavo aan de Burgemeester Martensingel, waar overigens mijn vader ook op heeft gezeten. En ook hier koester ik goede herinneringen aan. Mevrouw Van der Pal voor Engels en de heer Dekker de conciërge die een vriendelijk heerschap is, maar bij bijzondere gelegenheden ook heel streng kon zijn."
Holland Casino
Na deze school volgde een kort stukje laboratorium opleiding, maar dat boeide niet. U raadt het al: het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Monique kwam weer terug in het uitgaansleven. "Ik heb een aantal jaren bij Holland Casino in Scheveningen gewerkt, dat was een mooie tijd. Ik gaf daar uitleg bij de speelautomaten. Ik wist van de hoed en de rand en kon de storingen verhelpen. Wat ik daar heb meegemaakt, ik kan er wel een boek over schrijven."
'We hebben een heel fijne familie en onze Toby hoort gewoon thuis te zijn'
Parachutespringen
Maar ook buiten het casino houdt Monique van een gokje. "Samen met mijn vader heb ik parachute gesprongen. En bijgevolg voor lange tijd het Nederlands record voor dames parachute springen op mijn naam gehad. De eerste sprong die ik uit een Cessna vliegtuig maakte was in Zeeland. Ik was toen 18 jaar en dit vliegtuig vloog drie kilometer hoog. Ik ben met deze sport opgegroeid. Toen ik 4 jaar oud was, begon mijn vader hier mee. In Polen sprong ik uit een vliegtuig dat vijf kilometer hoog vloog, ofwel 17.000 voet. Met twee minuten vrije val. Dit is een kleine 25 jaar geleden alweer."
Toby en Jeugdzorg
Over hobby’s gesproken: onlangs kwam de politiek in het leven van Monique. "Ik heb op de tweede verkiesbare plaats van de Kindpartij gestaan. Deze partij heeft een landelijke achterban, maar helaas in Gouda onvoldoende stemmen gekregen. De reden dat ik me hier intens mee bezig hou is dat onze zoon Toby, hij is inmiddels 12 jaar oud, zonder fatsoenlijke reden door Jeugdzorg bij ons is weggehaald. Hier zijn geen woorden voor, hoeveel verdriet dit in ons gezin, binnen onze familie teweeg brengt. Ook mijn moeder is er kapot van. Die twee zijn twee handen op een buik."
Zoals het klokje thuis tikt...
"Mijn man Andrew en ik hebben tientallen keren verzocht aan Jeugdzorg om het traject van snelle hereniging met onze zoon te kunnen inslaan. Maar we trekken vrijwel steeds aan het kortste eind. We voelen ons als een roepende in de woestijn. Dit trekt een zware wissel op ons allemaal. Toby is altijd een blijmoedig vrolijke zonnestraal geweest en nu dit. Zo hebben we uitgevonden dat dit trieste lot veel meer families treft. Magda heeft op Facebook een heel forum van mensen die hun verhalen van deze aard met haar delen. Dit is de reden dat ik voor de Kindpartij ga. We hebben een heel fijne familie en onze Toby hoort gewoon thuis te zijn. Maar we laten ons natuurlijk niet kisten. We halen heel veel energie uit Cosy Place, waar onze gezellige gasten graag komen. Wat mijn persoonlijk motto is? Wat denkt je, Laura? Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens!"