Inclusiviteit door participatie
Als gay man ben ik nooit slachtoffer geweest van haatuitingen. Zowel in mijn familie als op school heb ik mij altijd veilig gevoeld om mezelf te zijn. Helaas ben ik daarmee een uitzondering op de verdrietige regel. Veel LHBTI+ personen kampen nog altijd met haatmisdrijven, straatintimidatie en geweld en beelden van LHBTI+ koppels in de stad worden bekrast en besmeurd. Ook bieden sommige scholen nog altijd geen veilige plek voor hun leerlingen om zichzelf te mogen zijn. Hierdoor lijkt het soms wel alsof we een stap achteruit doen. Officieel is Gouda een regenboogstad, maar de acceptatie van LHBTI+ mensen in onze stad getuigt nog van weinig kleur.
In de volgende stap naar LHBTI+ acceptatie is er meer nodig dan politieke convenanten en ludieke statements tijdens feestdagen. Voor inspiratie kijk ik naar het burgeroverleg dat in 2011 ervoor zorgde dat het homohuwelijk gelegaliseerd werd in het religieus-conservatieve Ierland. Het mooie: de uitkomst van het burgerberaad werd uiteindelijk door iedereen geaccepteerd. Ook door hen die vanwege religieuze gronden zich tegen het homohuwelijk uitspraken. Het participatieproces liet namelijk mensen met elkaar in contact komen, ook als zij normaal in gescheiden leefwerelden leven. Het legde het verdriet bloot dat LHBTI+ koppels ervaren door maatschappelijke uitsluiting waardoor het menselijke in de ander gezien kan worden. In een notendop: de dialoog bood ruimte voor verschil en wederzijds begrip. Hoewel burgerparticipatie geen garantie is voor inclusieve uitkomsten, komt het de totstandkoming van een inclusieve uitkomst wel ten goede.
Ook in Gouda kunnen we inspiratie opdoen uit het Ierse voorbeeld. De volgende stap naar een inclusievere stad is een participerende stad. Een stad waarin we elkaar ontmoeten in onze verschillen. Als we daarop inzetten en met elkaar het gesprek over LHBTI+ acceptatie voeren, dan hoop ik straks niet een uitzondering, maar de regel te zijn.
Wouter Kraidy
Nummer 2 op de kandidatenlijst