Cabaretière binnenkort in de Goudse Schouwburg
Rosa da Silva waagt de sprong
Haar Portugese vader, haar overleden moeder, haar optreden in de Mini Playbackshow, de fado en Klazienaveen, het dorp waar ze vandaan komt. Ze spelen allemaal een rol in de allereerste voorstelling van cabaretière Rosa da Silva: Daar moet je heen. Een bonte mix van grappige en ontroerende verhalen, hilarische personages en een bak liedjes.
Rosa da Silva (35) speelde hoofdrollen in onder meer het toneelstuk Anne, over Anne Frank, in de musical De Tweeling en Het Pauperparadijs. Maar het begon meer en meer te kriebelen: ze had toch niet voor niks de Kleinkunstacademie gedaan? De vrijheid lonkte, ze wilde zelf maken, haar ideeën vormgeven, grappen bedenken en liedjes zingen. Dus schreef ze zich in voor het Amsterdams Kleinkunst Festival, dat ze in 2019 met overmacht op haar naam scheef (jury- én publieksprijs). Door corona is de première van Daar moet je heen een paar keer uitgesteld, maar nu bestormt ze de Nederlandse theaters met haar eerste voorstelling.
Geweldige titel, had je een vooruitziende blik?
‘Het is leuk als iedereen komt kijken natuurlijk, maar het is heel lang de slogan geweest van het Drentse dorp waar ik geboren ben: Klazienaveen, daar moet je heen. Daar heb ik altijd erg om gelachen. Als kind is zo’n dorp fantastisch, maar zodra je in de puberteit komt wil je meer. Daarnaast zijn er in je leven altijd mensen die je zeggen welke kant je op moet. Ik ben bijvoorbeeld half-Portugees dus vonden mensen dat ik fado moest gaan zingen. Terwijl ik daar helemaal niks aan vond. En ja, ik kan niet ontkennen dat die titel voor de pr ook goed werkt.’
In je voorstelling vertel je dat je in 1995 meedeed aan de Mini Playbackshow, wat gebeurde daar?
‘Dat is een startpunt inderdaad. Henny Huisman vroeg aan mij: “Je heet Rosa Dias da Silva en je komt uit…?” Ik keurig: Klazienaveen. De hele zaal moest lachen. Dat was het eerste moment dat ik dacht: is dat niet goed? Toen begon eigenlijk de schaamte voor mijn afkomst. Nu ben ik daar overheen hoor en als ik aan de zaal vraag of ze het kennen, zeggen veel mensen: “Ja hoor.” Heel leuk.’
‘De nominatie voor de Annie M.G. Schmidtprijs was echt een cadeau'
Je hebt een Portugese vader en een Nederlandse moeder, hoe ging dat thuis?
‘Ze hebben elkaar ontmoet in Parijs, waar mijn moeder in het souvenirwinkeltje van de Eiffeltoren werkte en mijn vader au pair was. De vonk sloeg over en ze zijn in Drenthe gaan wonen. Daar hadden ze vier schoenenwinkels. Mijn moeder komt echt uit een ondernemersgezin. Natuurlijk moest ik op donderdagvond en zaterdag in een van de filialen meehelpen. Wat ik me nog herinner is dat mijn moeder zei: “Schoenen verkopen is allemaal theater.” Ze was heel creatief in de winkel, maar voor een publiek staan vond ze vreselijk. Iemand zei laatst tegen me dat kinderen verder gaan waar de ouders gebleven zijn. In mijn geval klopt dat helemaal.’
Je hebt daar ook een prachtig nummer over geschreven, ‘Als het zover is', dat is genomineerd voor de Annie M.G. Schmidtprijs voor het beste theaterlied.
‘Dat was echt een cadeau, die nominatie. Ik heb het lied geschreven met Daniël Lohues en de tekst is eigenlijk van mijn moeder zelf. Ze begon te vertellen hoe jammer het was als ze er straks niet meer zou zijn, dat ze veel dingen niet meer zou meemaken. Ze sprak in hele simpele woorden over zo'n groot onderwerp en bracht het daarmee terug tot de essentie.'
En je bent fado gaan zingen, ondanks dat je er niks aan vond!
‘Mijn vader draaide het vroeger thuis veel, ik vond het verdrietige muziek. Ik begreep ook wel dat hij dan liever aan zee was en op de boulevard een kopje koffie dronk dan in Klazienaveen te zitten. Inmiddels woont hij gelukkig in Porto, dus dat is goed gekomen. Ik spreek geen Portugees, maar ik heb altijd opgelet als mijn vader met zijn familie belde, dus ik kan het goed nadoen.'
Daar moet je heen van Rosa da Silva is zaterdag 13 november te zien in de Goudse Schouwburg.