Oud-tafeltennisser Remco Raghunath: ‘Ik wilde altijd winnen’

Remco Raghunath sloot op zijn 45e zijn succesvolle carrière als prestatief tafeltennisser af.

Gerrit Schinkel

GOUDA • Remco komt uit een echte Goudse tafeltennisfamilie. Op de zolder van de familie Raghunath stond een tafeltennistafel. “Ik ben er bijna mee geboren. Mijn oudste broer Fred heeft mij helemaal gek van tafeltennis gemaakt”. 

Remco is een geboren en getogen Gouwenaar, die nu sinds 10 jaar in Reeuwijk woont. In het dagelijks leven is hij projectontwikkelaar bij Trebbe Midden West BV in Nieuwegein. Toen hij 9 jaar was werd Remco lid van ILAC. Daar ging Remco al snel competitie spelen. Zijn teamgenoten al snel door hadden dat hij beter was dan hen en dat hij dus sowieso moest spelen. “Vanaf mijn 11e jaar heb ik in de jeugd alle klassen doorlopen en ben steeds kampioen geworden”. Toen hij 14 jaar was speelde in de landelijke top en bereikte zelfs een achtste positie op de landelijke ranglijst.

Alles op z’n plek
Als je bij de senioren wil spelen moet je 18 jaar zijn, maar Remco kreeg toen hij 15 was dispensatie en met ILAC 2 werd hij een jaar later kampioen en promoveerde naar de landelijke seniorenklasse. Al snel ging hij in ILAC 1 spelen in de 3e divisie landelijk. Maar ILAC wilde graag naar de 2e divisie promoveren.

Daarvoor was een kwaliteitsimpuls nodig en die kwam in de persoon van Rob Muijsenberg, afkomstig van FvT uit Rotterdam. Toen promoveerde ILAC naar de 2e klasse. Remco was toen 23 jaar. In 2008 werd ILAC kampioen en promoveerde eindelijk naar de 1e divisie. “Toen viel alles op zijn plek”. Het team bestond naast Remco uit Dennes Weijers en Thijs Groeneveld. 

Mentaal sterk 
Ondertussen timmerde hij ook individueel aan de weg. In 2001 haalde hij in het enkelspel bij het Nederlands kampioenschap de kwartfinale. Dezelfde dag werd hij samen met zijn broer Fred in het herendubbel Nederlands kampioen. “Zeer verrassend, maar we waren in topvorm.” “Ik was een directe aanvaller, had een krachtige forehand topspin, ik kon zo bijna altijd mijn wil opleggen aan mijn tegenstander,” vertelt hij over zijn sterke punten. “Mentaal was ik ook sterk, ik kon knokken, ik wilde altijd heel graag winnen”.

Heeft Remco nooit de kans gekregen om hogerop te spelen? “Ja, ik ben destijds door meerdere eredivisieclubs benaderd, onder andere door het Schiedamse De Korenbeurs, het huidige Scyedam. Maar ik wilde gewoon bij ILAC blijven”. “Ik had er misschien meer uit kunnen halen, maar ik denk dat de absolute top toch net te hoog gegrepen was voor mij. Ik heb er geen spijt van, hoewel ik me wel eens heb afgevraagd wat als ik het wel had gedaan.”

Stijf van de spanning
Zijn hoogtepunten zijn het Nederlands kampioenschap herendubbel met zijn broer Fred in 2001, het kampioenschap en de promotie naar de 1e divisie met ILAC in 2008 en de eerste keer toen hij op zijn 16e Gouds kampioen in het enkelspel werd in sporthal De Springers: “Ik stond stijf van de spanning.” Remco is in totaal zes keer Gouds kampioen geworden.

2013 was voor ILAC een zwart jaar. Brand in het clublokaal bleek uiteindelijk het einde van de club in te luiden. Remco werd lid van Vriendenschaar. Hij kwam in Vriendenschaar 1 samen met Thijs Groeneveld, Marco van der Meijden en Theo Verzijl. In 2016 werden ze kampioen en promoveerden naar de 1e divisie. Remco stopte in 2019 met prestatief tafeltennis, maar slaat regelmatig nog een balletje: “Ik moet toch in beweging blijven. 

In zwaar weer
Hoe staat de tafeltennissport er in Gouda voor? Remco is van mening dat het Goudse tafeltennis, en dat is een landelijke trend, jammer genoeg in zwaar weer verkeert. Er zijn in de loop van de jaren verenigingen verdwenen en ook het ledental loopt sterk terug. Hij is wel vol lof over de clubaccommodatie van Vriendenschaar. En het is prachtig dat het gebouw is vernoemd naar Ton de Gruijl, volgens Remco een van de beste tafeltennissers die Gouda ooit heeft gekend.