Buitenspel en eerlijkheid

De buitenspelregel blijft de gemoederen in de voetbalwereld flink bezighouden. Met de invoering van de videoscheidsrechter een aantal jaren geleden dacht men dat het Ei van Columbus was gevonden. Maar bij het noemen van het woord VAR gaan bij velen de haren recht overeind staan. En het beroemde wegwerpgebaar van Dick Advocaat voor de tv-camera komt nog regelmatig langs.

Er is veel onduidelijkheid over de buitenspelregel. De wijzigingen die deze regel de afgelopen jaren heeft ondergaan heeft het er voor de scheidsrechter en zijn assistenten niet gemakkelijker op gemaakt. Laat staan voor de supporters en de tv-kijkers die bijkans gek worden van het millimeterwerk dat bepaalt of een treffer goedgekeurd of afgekeurd wordt.

Marco van Basten heeft jaren geleden gepleit voor afschaffing van de buitenspelregel. Het voetbal zou er beter van worden. Tegenstanders roepen dat met de afschaffing van de buitenspelregel een wezenlijk element van het voetbalspel wordt geëlimineerd. En wat zou het nut van de grensrechter dan nog zijn?

Zaterdagmiddag deed ik verslag van de wedstrijd GSV – Floreant. De thuisploeg dacht vijf minuten voor tijd de mogelijk winnende treffer te hebben gescoord. De spelers omhelsden elkaar en waren door het dolle heen en de scheidsrechter liep al richting middenstip.

Ik had de treffer al gemeld toen tot verbijstering van GSV het doelpunt door de scheidsrechter na een paar minuten alsnog werd geannuleerd. Hij was toch naar zijn assistent gelopen die stond te vlaggen alsof het Vlaggetjesdag was. Buitenspel was het Salomonsoordeel, maar daar begreep niemand iets van.

En als ik dan maandagmorgen in de krant lees dat een speler van Floreant zegt dat het geen buitenspeldoelpunt was, dan kan ik begrijpen dat men bij GSV razend was.

Eerlijkheid is soms ver te zoeken.

Gerrit Schinkel